Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

weg of gestorven zijn. Hij huilde even toen hij mij zag. Er wordt heel veel geleden op Westerbork, zo heeft men vrienden en de andere dag worden ze doorgestuurd naar Polen.

9 december 1943 donderdag

Oom Otto heeft bij ons gegeten. We hadden ham met eieren voor hem klaar gemaakt. Hij heeft gesmuld en dacht steeds aan Tante Elsa. Nu staat Elsa morgenavond aan het station zei hij. Dat wil zeggen de trein stopt in Assen, dan staat er een vrachtauto klaar en daarmee gaan wij naar Westerbork, en waar die vrachtauto dan aankomt, daar staat Tante Elsa. Van Bert hebben ze nog nooit wat gehoord, die is al anderhalf jaar weg. Hij vond mij een schatje met mijn heerlijke blauwe kijkers en mijn blonde haren.

10 december 1943 vrijdag

Greet en Cor hadden vanavond zakenbezoek van een Duitser. Hij is een zeer goed mens en is getrouwd met een Zweedse vrouw. Hij was altijd in Zweden, maar met het uitbreken van de oorlog moest hij naar Duitsland komen. Zijn vrouw is 5 maanden in verwachting en heeft het bombardement in Berlijn meegemaakt. Het moet iets verschrikkelijks zijn, de schuilkelders waarin de mensen zitten gaan heen en weer, het is om gek te worden. Verkoolde tramwagens staan op de straten, de huizen, hoge huizen zijn weggevaagd. Meer dan een derde van Berlijn is verdwenen en dat voor een stad met 4.000.000 inwoners. De mensen worden zoveel mogelijk geëvacueerd, maar er is geen evacueren aan.

Hij kuste mijn voetjes en zei: als mijn vrouw eerst maar zo’n kindje heeft. Zijn vrouw is zenuwziek, dat brengt de tijd mee en ook omdat zij Zweedse is.

In Amsterdam mag de tram zondags niet meer rijden. Oom Han en Tante Tinie zouden zondag komen, maar die hebben afgebeld. Zij hadden geen zin om heen en terug naar het Centraal station te lopen. Vreemde geruchten doen de ronde, dat zelfs Amsterdam geëvacueerd moet worden, dat onze mooie Berlagebrug zal moeten verdwijnen en dat de Jordaan, een typisch stuk Amsterdam met de grond gelijk gemaakt zal worden.

Ik ben ontzettend verkouden en heb de hele dag een snotneus. Ik heb tegenwoordig ’s avonds mijn krijsuurtje. Greet legt me dan na het eten even op de grond. Dan trappel ik en schreeuw ik, dat het een lust heeft. Dan moet ik naar bed, wat ik minder aangenaam vind. Cor neemt mij op haar schouder, Greet neemt het zeiltje en maakt mijn bedje klaar, dan kleedt Cor mij uit, we staan met ons drieën voor de spiegel gezichten te trekken en dan in bed. Dan is het huilen geblazen en ondanks al de moeite die ik neem om Klaas Vaak uit mijn oogjes te houden, vallen ze langzaam dicht en na ruim vijf minuten is alles stil in mijn kamertje en slaap ik.

120