Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

In Rusland maken ze vorderingen met snelle schreden en het gaat alles toch lang nog niet hard genoeg.

/ƒ september 1943 woensdag

Ik kon vandaag niet buiten staan, er was verbazend veel wind en het regende af en toe. Cor, die grieperig is, moest er toch door aangezien ze een afspraak had. Ik zou eerst bij Oma Draak geweest zijn, want Cor en Greet moesten passen, dit is echter niet door gegaan en dus had ik vandaag huisarrest.

De Duitsers maken vorderingen schrijft de krant en de Amerikanen worden in Italië terug gedreven. Wij hoorden vandaag dat er in Hilversum 1200 Duitse kindertjes geboren zijn.

16september 1943 donderdag

Ik zeg nog steeds ta, ta. Ik had vandaag wat last van pijn in mijn buikje, ik heb daarna ook wat diarree gehad. Toen het over was, was ik weer vrolijk en lag te trappelen als een klein paardje. Ik heb vandaag weer buiten gestaan; het was weer beter weer. Wel iets frisser en ook beginnen de blaadjes al van de bomen te vallen. Greet en Cor hebben antraciet bijgekocht f. 12,- een H.L. (hectoliter). Ook hebben we slaolie besteld, een bus van vijf liter f. 250,-. Ja, ja, het is tegenwoordig maar geld uitgeven of het niets is. Enfin, daar zal wel eens een einde aan komen en dan gaan we weer aan het opbouwen.

iy september 1943 vrijdag

Ik heb vreselijk gehuild vanavond, wat mij scheelde weet ik niet, maar Greet en Cor werden er wanhopig van. Eerst dachten ze mijn tandjes, maar er was niets te zien en ook niets te voelen, dan mijn buikje, maar het was maar gissen. Cor belde om elf uur de dokter op en vroeg of ik een kwart saridonnetje (soort aspirine) mocht. Het mocht, het is ook zo jammer dat we nu net een andere dokter moeten hebben. Om twaalf uur huilde ik nog, maar daarna begon een lichte verdoving in te treden en ik sukkelde in slaap.

18 september 1943 zaterdag

Vannacht om half vier was ik weer wakker, huilen geen gebrek. Ik kreeg warme melk, venkelwater, maar dit alles hielp niet. Ik bleef maar hard huilen, toen ten einde raad, kreeg ik weer een kwart saridonnetje en ik sukkelde weer in slaap en ook Cor en Greet. s Morgens om half negen stonden we op, we waren erg laat vanwege het nachtelijk drama. Ik was erg kalm, maar wel een beetje pips, ik kreeg mijn pap en ging naar de slaapkamer, nadat ik dus in mijn badje was geweest en weldra sliep ik weer als een roos. s Middags begon ik weer hard te brullen, wat

102