In Depot

donderdag 30 december Transport van tachtig man uit Amsterdam, bijna uitsluitend ondergedokenen. De strafbarak zit weer stikvol, om-en-de-bij zeshonderdvijftig mannen en vrouwen. De bedden staan drie-aan-drie naast elkaar, drie verdiepingen hoog, dus negen bedden aaneen. Slechts zeer nauwe gangetjes scheiden de blokken van elkaar. Banken en tafels zijn weggenomen. Zo goed als alle strafgevallen zijn in de industrie, voornamelijk de metaalindustrie, te werk gesteld.

’s Morgens trekken zij in hun Breugheliaanse maskeradepakken in lange stoeten, van vijftig man, onder toezicht van o D-ers, gehuld in hun blauwe capes, eentje voor, eentje achter en een paar in de flank, door het kamp naar het werk. Zij gingen niet meer, zoals van de zomer en van het najaar; zij kruipen langs de weg, zwijgend, somber: zij hebben het, de mannen ontriefd < door het gemis > van hun colbertkostuum, de vrouwen van haar japonnen, koud. Een aanzienlijk deel der s-gevallen zijn oude vrouwtjes, grijs en vervallen, die meesjokken, vaak aan de arm van een jongere vrouw, die haar ondersteunt. Het leven in de barak is pestilent: zij zitten dicht-opeengepakt als haringen in een ton, zij moeten niet zelden een uur lang staan voor het in ontvangst nemen van hun prakje warm eten en hun homp brood en zijn gedwongen, ook staande hun pannetje leeg te lepelen. Een der barakleiders doet al maandenlang elke avond bij het naar bed gaan voorlezing van de voorwerpen, die dagelijks gestolen worden of zoekraken. Vandaag zijn uit het washok vijf paar sokken, die daar te drogen hingen, plus de wasknijpers, gestolen.

vrijdag 31 december Een s-man veroordeeld om drie dagen lang acht uur per dag achtereen aan het prikkeldraad te staan, onder toezicht van een OD-er. Hij had Zimmern, de leider van de strafploeg, een klap in het gezicht gegeven. Zimmern staat bekend als een hond van een vent, een bruut, die brult, schimpt, scheldt, precies als een s s-man.

Hij is algemeen gehaat; men zou hem graag direkt doodslaan. Het is verboden Oude Jaar te vieren. De barakleiding heeft de raad gegeven, om tien uur prompt naar bed te gaan uit vrees voor een inval van de heren s s gelijk aan de vooravond van Kerstmis. Oudejaarsbezoek in verscheidene barakken om vrienden en bekenden Vrede en Vrijheid te wensen.

zaterdag 1 januari 1944 Iedereen werkt vandaag; nog altijd als straf wegens de verspreiding van voor de commandant en zijn gasten compromitterende geruchten over het Joelfeest. Intussen is ondubbelzinnig komen vast te staan, dat deelnemers aan het Joelfeest met elkaar slaags zijn geweest en dat dr. Spanier persoonlijk een hunner heeft behandeld wegens een ontwricht sleutelbeen. Ook is de dag na het Joelfeest het kamp

242