Van sikkel en hamer

135

De kolonie berust uitteraard op het beginsel van den arbeid en de sociale opvoeding. Zij is feitelijk één groote textielfabriek, die den staat thans bij zijn groote behoefte aan tex-tielwaren ongetwijfeld uitstekende diensten bewijst. De staat zorgt voor de opleiding der gevangenen tot behoorlijke vakmannen, die een maandloon verdienen van gemiddeld twintig roebel per maand, buiten en behalve hun onderhoud. De kolonie, met inbegrip van bewaking en administratie, kost den staat niets. De gevangenen worden hier voorbereid voor hun terugkeer in de samenleving, waarin zij door hun vakbekwaamheid gemakkelijk een plaats zouden vinden, vooral omdat de tegenwoordige Russische gemeenschap — aldus werd ons ten stelligste verzekerd ^ een burger er niet op zou aanzien, dat hij een of meer misdaden op zijn kerfstok heeft. Het is moeilijk een dergelijke uitspraak te controleeren, doch zeker is dat goede vakbekwaamheid in het tegenwoordige Rusland als de grootste sociale burgerdeugd wordt beschouwd.

Wat van belang is in het stelsel van deze fabrieksarbeiders-kolonie en natuurlijk van andere dergelijke kolonies — zijn zoowel de gunsten, die den gevangenen verleend worden, als de wijze, waarop deze gunsten worden bepaald. Het stelsel der gunsten is progressief: het bestaat uit drie afdeelingen, met telkens grooter gunsten. Als voorwaarde voor den over-gang van de eene gunstencategorie naar een andere gelden: goed gedrag en goede arbeid, of goede wil tot arbeid.

Dat hier de nadruk wordt gelegd op den arbeid, den w i 1 tot arbeid, is karakteristiek voor den Sovjetstaat, waar door de geheele wetgeving de arbeidsgedachte heenloopt, die bij al zijn handelingen leidend beginsel is.

De leden der eerste categorie hebben de volgende rechten: het ontvangen van bezoek van verwanten en bekenden een keer per tien dagen. Zij krijgen een derde deel van hun loon in handen, waarvoor zij in den coöperatieven winkel, aan de kolonie verbonden, kleeding, ondergoed, versnaperingen kunnen koopen.

De leden der tweede categorie hebben het recht één keer per vijf dagen bezoek te ontvangen, benevens eetwaren en kleeren van hun familieleden. Zij krijgen tweederde deel van hun loon in handen. Zij hebben daarnevens (en dit is belangrijk in het stelsel) recht op verlof, d.w.z. zich buiten de gevangenis te begeven, ook naar een andere stad, waarvoor hun een verlofbrief wordt verschaft.