Terug uit de Hel van Buchenwald

Des morgens werd namens de 377 Nederlanders een felicitatie-telegram verzonden, waarop denzelfden dag nog een prettig antwoord van de Prinses binnenkwam. Het luidde;

„Diep gevoelde dank voor Uw wenschen, ook namens mijn Moeder en ons allen. Ik hoop spoedig U allen in het Vaderland de hand te kunnen drukken. Juliana."

Kapitein Koldeweij was met zijn staf mede aanwezig. Uit Weimar was een beste piano gehaald, zoodat het aan muziek niet mankeerde.

Om half negen werd de pret ingezet; de stemming was er spoedig en gedurende den geheelen avond zongen we met kinderlijke uitgelatenheid de Vaderlandsche liederen en oude schoolliedjes.

Kapitein Koldeweij had gezorgd voor een doos sigaretten per man, een goed glas bier en een aardige speech voor allen tezamen. Hoe anders zag de wereld er uit dan drie weken geleden.

Ik wil hier nog aan toevoegen, dat de Nederlandschc driekleur met oranjewimpel boven ons blok wapperde, en allen getooid waren met rood-wit-blauw.

Het leest van den eersten Mei.

Het 1 Mei-feest 1945 werd te Buchenwald niet vergeten. Integendeell Dit was een gelegenheid om het feest der verbroedering internationaal te vieren. Rappe handen hadden groene versieringen aan alle woonblokken aangebracht en aan de in- en uitgangen der kampstraten. Aan de gevels der blokken hingen groote witte linnen doeken met spreuken en opschriften, waarin het eerste Vrijheidsfeest, na zes jaren van alles vermoordend en vernielend fascisme, werd begroet.

Op de appèlplaats werd een groot plankier opgericht met een sierlijken achterwand, waarop levensgroot de portretten van onze bevrijders Stalin, Roosevelt en Churchill. Alles heel stijlvol versierd met groen en rozen.

's Ochtends om 9 uur marcheerden wij land na land naar de appèlplaats. De Russische krijgsgevangenen waren allen in een lederen uniform gestoken.

Van den toren af werd een Mei-rede uitgesproken door den eersten Lager-üudste, die in verschillende talen werd vertolkt.

Daarna sprak een Russische kolonel, die juist den dag tevoren in het kamp was aangekomen. Want Buchenwald komt als krijgsgevangen- of Nazi-kamp onder Russische leiding.

Ons muziekcorps ontbrak natuurlijk ook niet.

Bij de toespraak werd het overlijden van wijlen President Roosevelt herdacht. Onder de herdenkingsrede speelde de muziek de dooden-marsch van Chopin.

41