Schetsen, deel 8

40    Wat in de eiersaus zat.

„Ja meneer,” schrikte ze.

„Zijn dat die dingen?”

„Ja meneer. Hij zei dat dat voor visch was en dat-ie niks anders had.”

„’t Is Lea & Perrins !”, foeterde ik.

’k Had net zoo goed spaansch kunnen spreken.

Teun keek me an met óógen Lea&Perrins...

Hou je stil!

De klok wees kwart voor zeven. Zeven uur vijftien lichting. Anders niet present op Zaterdagavond...

Haastig begon ’k ’t briefje te lanceeren aan de redactie, 't briefje dat me blameeren zou... „Geachte redactie”....

Maar opspringend, riep ’k nóg eens de meid. „Teun!”

„Ja meneer.”

„Wacht even.”

*n Nieuwe inval, ’n Schrijver zónder vrouw is geen sikkepit waard.

Gloeiend gehaast schreef ’k met potlood ’n kladje aan m’n vrouw, die op het strand zat: „Schrijf onmiddellijk hier ónder hoe de dingen heeten die in eiersaus gestoofd worden als je tarbot eet. Spoed! Spoed!”

„Zoo Teun,” hernam ik: „nou hol je naar m’n vrouw op ’t strand en je wacht op antwoord! Hóllen! Hóllen!”

’k Keek haar na, zag ’r rennen, nagegaapt door de visschersbevolking — corrigeerde het slot.

Klokslag zeven was ze terug, transpireerend alsof