Schetsen, deel 2

ROSSELIES.    3i

„Kik accepteer van oe geen bier — kik-zou met mijn Amant geen lawijd wille hebbe.*

„Dad krijg-de gij doch niet bij lange na niet Zij-de zot?*

En zij weer geaffecteerd:

„Nou ge kend mijne patroon nie, ’t is ne kwaje als ’m begint... Enfin kik heb-ook geene goesting meer.*

En hij weer:

„Awel schoone wil-de-gij ne keer met mij dansen ... Ach kik heb oe zoo gem van wege oewe schoone oogen.*

En zij met een schrikje, verlegen :

„Ge zijt zot zulle... mene man trekt zijne mes als oe me niet met rust laat.. .*

„Geef me maar eene labberdoes,* vleide hij. „Nie-je! Nie-je! Nie-je!* weerde zij af...

En zoo ging het den heelen avond. Ze spraken haar aan, maakten haar het hof, herkenden haar geen van allen.

Zij met de verlamde beenen rustend in den rolstoel, het roode haar vinnig overhuivend het groene masker, de spekarmen gekruist op het lila-jacquet, had een geweldig plezier en na het démasqué gaf ze de heele bende rondjes.

Zoo roijaal kon ze bij buien zijn.