Schetsen, deel 5

Bij den TJitgever dezes verscheen mede:

KAMERTJESZONDE

HERINNERINGEN VAN ALFRED SPIER door HERM. HEIJERMANS Jr.

Zevende uitgave. — Prijs ing. ƒ1.90; in prachtb. ƒ 2.50.

Het Algemeen Handelsblad.

Kamertjeszonde, Herinneringen van Alfred Spier is, laat ons dit terstond zeggen, in het minst geen onzedelflk boek; integendeel, van wat men gewoonlflk onder onzedelijkheid verstaat, is dit boek geschikt den lezer een groote walging te geven. Maar wel is het, laat ons maar zeggen, een realistisch boek, in dien zin, dat het een stukje werkelijkheid te zien geeft, voor het meerendeel afschuwelijk leelijk, heftig terugstootend, beschreven niet alleen zonder er eenigszins doekjes om te winden, maar getoond, men zou willen zeggen, naakter dan naakt. Het is misschien het ruwste boek dat wij ooit in handen gehad hebben.

Maar onzedelijk, neen.

Voor een deel is „Kamertjeszonde” bijzonder knap geschreven ook. Zeer mooi is de beschrijving van de verhouding tusschen twee menschen die elkaar werkelijk liefhebben, zij het dan ook dat die verhouding naar de thans bijna overal heeischende begrippen ongeoorloofd is; bijzonder goed ook ziet de schrijver het mooie in het spreken en bewegen van kleine kinderen.

De Neder 1. Spectator.

Zqla geëvenaard, zoo niet overtroffen.

Elseviers Maandschrift.

Dat talent is onbetwistbaar. Tusschen bladzijden waaruit de vunzige realiteit u tegenwalmt staan fragmenten van een hoog idealisme, geuit in de kalm-frissche bewoordingen van iemand, die zich, van zijn machtige zeggingskracht bewust, uit als een der grooten onder de woordkunstenaars. En de lezer van Spier’s Herinneringen laat zich sleuren door het slijk van ’t nachtelijk Amsterdam, hij zit aan met walging waar gemeene wijven haar vuile woorden doen schetteren, hij rilt van afschuw, maar verzet zich niet als de auteur hem met een armzwaai hoog beurt boven al dat gedoe en laat zien dat zelfs in de café-chantant-vrouw het ideale niet behoeft onder te gaan, dat de man die zich, volgens de burgerlijke begrippen, heeft verslingerd „aan zoo’n mensch” nog zijn enthousiasme voor Kunst en Liefde kan behouden en vermag op te heffen haar die hem liefde schenkt na een leven van ontucht.