Schetsen, deel 10

De Wet ... Dat ken 'k getuigen — hij heeft ze bij mijn gehaald.

Staal. De opvoering van dat zaakje, mijnheer de burgemeester, mot ’k beslist afrajen.

Kunst. Waarom, commissaris?

Staal. Omdat, burgemeester, Cohen en Davids en Augurkjeskruier en zooveel meer ingezetenen, die as fatsoenlijke burgers leven, en niemand ’n stroo in den weg leggen, voor d’r hoofd worden gestooten, in opspraak worden gebracht door ’t verhaal zal 'k maar zeggen van ’n koopman die as-die z’n centen van ’n schuldenaar niet krijgen ken, *n pond vleesch uit die man z’n buik wil snijen.

Stom. Wie is die gèk die dat in mekaar heit gezet?

Sta&l. Zekere Schaakspeer, ’n Engelschman.

De Wet. Verwondert me niks van ’n Engelschman. — Na de moord op de Boeren is ’n Engelschman tot alles in staat! ’n Pond vleesch uit iemand z’n buik snijjen....

Stom ... En dat omdat-ie z’n cènten niet krijgen ken! Dan zou ik voor geleverd brood ’n pond vleesch motten snijjen uit de buiken van.... {wil op z’n vingers gaan tellen').

De Wet .... En ik, hèhèhè! Dan liep minstens ’n kwart van de gemeente met ’n gat in d’r buik! Hèhèhè! Wat ’n inval!

Staal. En de slechte praat, meneer de burgemeester, de verkeerde praat, de nonsensikaliteit!... Hier heb ’k ’n stukkie angeschrapt. Daar vraagt die koopman {lezend) „Heeft ’n jood geen oogen? „Heeft ’n jood geen handen, geen armen, geen „beenen — alsof we dat niet wéten! — geen ge-„voel, geen begeerte, geen hartstochten? Wordt hij „niet gevoed door ’t zelfde voedsel, verwond door „dezelfde wapens, bezocht door dezelfde ziekten —