Schetsen, deel 10

een kast. In het midden van het tooneel een groote ta/ei

EERSTE TOONEEL.

Mevrouw Kunst. Jansen.

JANSEN (draagt een stapel hoeken uit de rechtsche deur, legt die op tafel, kijkt ze in).

Mevr. Kunst. Is de burgemeester niet hier?

Jansen (^verschrikt). Nee, mevrouw.

Mevr. Kunst. Waar is meneer dan?

Jansen. Op de sikkretarie, mevrouw. Hééle drukte geweest — zes paar getrouwd — rapporten van de politie ....

Mevr. Kunst. Ja, ja. ’k Zie wel hóe druk ’t is. Weet de burgemeester dat jij hier boekjes staat te lezen ?

Jansen. O jee, u most de stapel is zien — daar zou u van schrikken! ’k Mot ’r nog méér halen.

Mevr. Kunst (een paar hoeken opnemend). ’t Is wat moois! (lezend) De roode brug of de nacht van den dertienden November... Fijne beschuiten... Kleine menschen... Dertig zilverlingen... Ces Messieurs... De Juffrouw van Maxim... De roovers... Nou, nou! Is ’r ergens inbraak geweest?

Jansen. Nee mevrouw. Allemaal officieele stukken voor de Raad . ..

Mevr. Kunst. Jawel Jansen! ’t Is goed hoor! ’k Zal met den burgemeester ’n hartig woordje spreken. Berg ’t maar gauw op! (gaat naar de deur, keert terug) Geef dit pakje an meneer — hou je mond maar — ’k verlang niks te weten — meneer moet dadelijk kiezen — de kleermaker komt over ’n uur. (gaat naar de deur, keert terug). En zeg an meneer