Schetsen, deel 3

ROOIE ZAKDOEK,    n

„Dat moet voor haar wel gezellig geweest zijn.” „Denk je dat zij er op lette? Als ik met haar roeide ...”

_tNu ja^ maar kerel, dat is alles heel belangwekkend voor iemand, die duizendmaal je beschrijvingen van vrouwen en oogen gehoord heeft, maar je zakdoek, je moordenaarszakdoek ? Heb je met je engel van het limpiede blauw gevochten?”

„Aannemen! — Een kleintje koffie!”

Leeuwtje was uit zijn humeur. Ik was misschien wat te ver gegaan. Maar ’t was ook zoo grappig, hem in zijn eeuwige verliefdheden te volgen. Halfweg het „kleintje” begon hij weer.

„Van middag voor de derde maal ben ik met haar gaan roeien. Toen ze over me zat in den stuurstoel en het bootje door het zilverig water sneed, was ik gelukkig. God, ze was nog zoo jong — achttien — zoo heelemaal onbedorven. Ze had geen vader en geen moeder meer. Ze woonde in bij een voogd ...”

„Wist die voogd van roeipartijen?”

„Natuurlijk niet. — Was dat dan noodig ? Ik heb haar hand nog niet aangeraakt bij wijze van spreken.”

„Mes compliments! ”

„Een kind met zulke onschuldige blauwe oogen is overal veilig ...”

„Schrijf daar een verhandeling over en zend een exemplaar aan den voogd.”

„Goed! Maar bij mij is ze veilig. We roeiden naar het Kalfje ...”

„Zij dronk een advocaatje.”

„Hoe weet je dat?”

„Vrouwen drinken in het Kalfje altijd advocaatjes, kinderen melk en mannen bitter.”

„Sam, je bent een idioot.”