Schetsen, deel 3

46    REISAVONTUUR.

ren, daar deze zoo goed van pas kunnen komen) — (nóg eens tusschen haakjes: ik vertel dat er bij i°. om te verklaren waarom ik zooveel knoopjes in mijn beurs had, 2⁰. omdat die op den grond gesmeten knoopjes te allen tijde de waarheid van dit verhaal kunnen staven). Toen met koortsige haast opentrekkend een geheime afdeeling van mijn beurs — een afdeeling met verrassende sluiting — greep hij nog drie knoopjes (een van mijn vest, een van mijn vorig vest en een van een vroegere demi-saison), <lie hij tegen den grond slingerde en een tandesto-ker, die hij probeerde. Ik geraakte op dit oogen-blik in zulk een hevige mate van opgewondenheid en kreeg zulk een afschuw van dezen gemeenen dief dat ik bijkans flauw viel. Maar een heftiger schok, een schok die mij plotseling deed óptuimelen en weer neervallen, kwam over mij toen hij de handen uitstrekte naar een pakje in het netwerk boven mijn hoofd. Het bevatte een lijvig manuscript, dat ik aan minstens een dozijn uitgevers te koop had aangeboden zonder éénig resultaat. Een paar maanden had ik er mee gesleurd, ten slotte in de hoop dat de een of ander het gratis zou willen uitgeven. Ijdel. Alles ijdel. Er doorflitste mij in dezen toestand van angst en verlamming de gedachte: — „Misschien zal deze dief mij de eer aandoen het werk te stelen.” Werkelijk keek hij het in, las een paar bladen en— lei het op de plaats in het net, met een zeer verachtelijk gebaar. Ik verloor het bewustzijn.

Het spreekt vanzelf, dat ik later bijkwam. Juist stopte de trein aan den Zijlweg tusschen Vogelenzang en Haarlem. Ik deed aangifte bij den hoofdconducteur — het spreekt alwéér vanzelf, dat de inbreker verdwenen was, hóé zal ’k wel nooit weten! — wees liem op de verspreide knoopen, maar uit ’s mans