Schetsen, deel 13

78

om z’n kemieke ideeën. Telkens zag hij haar weer in d’r mooie japon... met dr aardigesnuitwerk... Onrustig kreunde hij, dee de oogen open, keek naar de bevroren ruiten, waarachter de maan scheen. Stil zat hij op in ’t bed, het hoofd in de handen, hoestte krakend, maar bleef lodderig, met brandende oogen, tobben.

* *

*

’s Morgens, heel vroeg, stond hij op.

In de keuken was de meid an ’t werk.

,/k Zal nou maar heengaan,” zei de man.

„Natuurlijk,” de meid.

Hij ging door de gang. Bij de trap stond hij stil, luisterend. Geen geluid. Met een bons viel de deur achter hem dicht. Met z’n schop en z’n bezem stapte hij verder.