Schetsen, deel 13

30

waar hij gewoon was te leunen, hadden ze inkt gesmeerd Maar nou zou-ie doen, alsof-ie niks merkte,

alsof-ie d’r stomme, rooie gezichten niet zag, nou zou-ie z’n hand met z’n zakdoek afdrogen... Zoo, bleeke Willemsen met je rooie haar en je vieze zomersproeten, daar zal je geen plezier van hebben... lompe vlegel... Wat was dat nou weer... Goeie God, wat ’n ellendelingen!...

„Davids wat is dat?"...

„Dat dee ik niet, mijnheer!”

„Wie dee ’t dan ? ”

„Dat weet ik niet!”

„Jan, heb jij die erwten laten vallen?”

„Nee mijnheer!”

„Wie dan?”

„Dat weet ik niet.”

„Weet je ’t geen van tweeën ?”

„Nee mijnheer!”

„Nee-ee-ee!”

„Laat ’t niet meer gebeuren.”

Nou zou-ie voorzichtig loopen  de grond lag vol

erwten  als je d’r op trapte lachten ze weer____

Wat was ’t weer snikheet____ De kachel stond

gloeiend.... Jawel de pook stak er weer uit Nou

zou-ie d’r niet weer ankomen zooals laatst toen-ie

dacht dat ze koud was ... toen-ie zich zoo leelijk gebrand had Wat gloeide z’n rug van de warmte!...

Maar als je je omdraaide smeten ze met proppen of

deeën weer gekke dingen die kwajongens —

„Hebben jullie allemaal je Chrestomathie — ?”

„Ja, mijnheer!”

Jaja!”