Schetsen, deel 13

153

wat? ... Nee, mis!... Hahaha! .. Goeie, zeg... Flauwe bliksem !...

De Beurs spoog het nieuws in de stad... Heb je gehoord van...? Van...? Wat zeg je d’r van?... Leppend van d’r glaasjes, bij ’t geratel van dominosteenen, in aangenaam weelderige stemming, zaten ze gehokt, onderstellingen makend, sprekend over „zijn” privé-leven... Wie heeft d’r dubbeld-zes ?... Kom praat nou niet... Dibbels, jouw beurt... Maar dan begon d’r weer een. Ze waren ’t allemaal eens. Hoe kon je van opinie verschillen? ’t Was niet alleen laf, ’t was onmanlijk om zóó je jonge vrouw achter te laten. Hij had behooren te bedenken, dat een man plichten heeft. Als jonggezel was-ie meester van z’n leven... Maar getrouwd en nog geen jaar getrouwd... Was ze niet ’n juffrouw fff van d’r van?...

Precies. D’r vader was resident in Indië geweest. „Hij” had een goed huwelijk an d’r gedaan. Ze hadden d’r hart te hoog gedragen. Overal nummer een. Als de zaken misloopen, mot je de tering naar de nering zetten. De vorige week waren ze nog in ^}t Concertgebouw geweest. Vroolijk as ze waren! En nou ’n smerig bankroet. Een makkelijke manier om je van je schuldeischers af te maken. Een geluk dat d’r geen kinderen waren. Wablief? Geen kinderen? D’r most wel degelijk een op de komst zijn... Wat ’n schooier toch! Wat ’n patser!

’s Middags, an tafel, spraken ze d’r verder over. Eerst werd ’t zacht an de vrouwen verteld, schudden die ’t hoofd. Dan, kwam de lust om méér te weten, werd er lief, meelijdend geredeneerd, een sinaasappeltje geschild en over de vrouw gepraat,