Schetsen, deel 13

ioó

„Prinzessin, natuurlijk.”

„Da’s nog zoo natuurlijk niet. Je spreekt ’n koning toch ook niet met koning an. Nee, ’1 is niet zoo makkelijk.”

„Ze komt net onzen weg uit.”

„Hendrik neem je hoed af voor d’r.”

„Oom slaapt.”

„Hendrik!”

„Wat is d’r?”

„Neem even je hoed af voor de prinses.”

„Moet je me daarvoor wakker maken.”

„Wat groette ze lief terug, hè?”

„Ze ziet d’r voornaam uit.”

„Nou dat kan ik niet vinden. Is dat de prins?” „Nee, de prins komt eerst morgen.”

„Wil u nog eens gebruik maken, mevrouw?”

„Zijn die bruine ook lekker? Dan zal ik d’r zoo een nemen.”

„Corrie, alsjeblief.”

„Hou ’n beetje dichter bij.”

„Mijnheer, ’n fondanP. Toe neem u d’r nog een.” „Oom slaapt, Jet.”

„Slaapt-ie alweer! Hendrik! Hendrik!”

„Laat ’m nou slapen, tante. Hij zal moe zijn.” „Hendrik, leg dan tenminste eerst je sigaar opzij. Kijk-die nou weer eens knoeien met de asch.”

Tante slaat met d’r zakdoek de asch van oom’s broek. Oom blijft rustig ingedut met z’n hoofd schuin weggezakt tegen den zijwand van den badstoel. Ze ziet niets van ’m dan de punt van z’n bruinen baard, ’n glimmertje van de gouden lorgnet en ’n tip van z’n neus.