In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

131

De officier. Jawel. Ga maar, jongen, ’k Weet ’r genoeg van.

Ansing (onnoozel-zeker). ’k Hei-’t-gedaan — omdat — omdat ze me pestte.

De officier. Je heb ’t niét gedaan, Ansing — Je kunt rustig naar huis gaan.

Ansing (grommend). As ’k zeg da-’k’t gedaan hei, dan hèi-’k ’t gedaan — dan hei-’k ’t gedaan — met petrolie — met petrolie uit de kan — omdat ze me pestte.

De officier. Waarom sta je nou zoo pertinent te liegen ?

Ansing (bot en wantrouwig), ’k Lieg niet as ’k zeg — as ’k zeg da-’k met petrolie ...

De officier (zacht). Je kunt gaan, Ansing.

Ansing. En ’k dach — ’k dach ...

De officier. (opstaand, rriendelijlc). Dan dacht je verkeerd (tot den bode). Deze getuige is klaar. (af).

Ansing (blijft mummelend staan, ’t hoofd gelogen. Even in bedenking, wil-ie den officier nog wat zeggen, zoekt hem sschuw-onnoozel, zakt in stompzinnige verlegenheid. De bode ivenkt hem).

Einde.

Katwijk-aan-Zee, Juli 1903.