115
Post. Ja —- ja — zoo tegen elf. Jan Arend stong an de deur en riep dat ’t goed was.
De officier. Nicolaas Post —weet wèl watje verklaart, ’t Kind is dood. Met die verklaring kun je iemand in de gevangenis helpen. — Heeft Santje Zondagochtend tegen elf uur, zonder geld, petrolie gehaald? — Stond Jan Arend aan de deur? — Ben je bereid dat voor de Rechtbank onder eede te bevestigen?
Post (de vingers opstekend). Zoowaarlijk hellepe...
De officier. Groed. Groed. Wel bedankt.
Post. Dank ü welEdele-welEdelachtbare.
De officier (hem terugroepend). Post! - Heb jij na vijf uur niemand De Jonge Jan zien binnen gaan ?
Post. Nee, welEdele.
De officier, ’t Kind heeft den sleutel gehad. Heeft u ’t kind niet zien binnengaan ?
Post. Nee, welEdele. En met de sleutel binnengaan heit ze nooit gekend. Want ze kon niet bij de bel en niet bij ’t sleutelgat.
De officier. En als ze door’t raam is geklommen?
Post. Dat zou kènne, welEdele-welEdele, want ’t raam staat achter de struikies van ’t voortuintje - -d’r is ’n rhabarberplantje — en — en Indische kers — en dan hei-je nog----