Gevleugelde daden

30    DERDE KAPITTEL.

Nog voor ze 't had, hield pa driftig de krant onder de lamp en na ’n nieuwe gretige lezing, die z’n gelaat in spanning verpaarste, hakkelde-die onthutst:

„Mooi. 't Is 'r. Pechvogel as ik ben!”

„Pa, u maakt ons ongerust,” zei Amélie, ’r kopje thee op 't schoteltje in schrik-botsing neerklikkend.

„Ze dóén ’t,” zei pa.

„Wat Piet?”

„Ze vliegen in Amerika.”

Zn duim, aan ’t bericht vast-geklonken, wees de plek. Mevrouw en Amélie, de hoofden naar de krant gebogen, lazen in purperen aandacht, ’t Stond ’r waarachtig. Een Amerikaan had ’n fabriek van vliegapparaten opgericht. Zelf was-ie twee uur rondgevlogen van de eene plaats naar de andre, 'n poos met tegenwind.

„Da’s 'n godswonder,” sprak mevrouw, droomerig dazend over het tafelblad heen.

„Nou?”, vroeg hij: „is ’t alweer mijn idee? Dat heb ’k alles an vader te danken . ..

Dien heelen avond, half geërgerd, half extatisch, beredeneerde hij het bericht — den volgenden morgen, in volle begeerigheid zijn geestelijke uitvinding in practischen vorm te zien, seinde hij naar New-York. Weggesmeten geld of niet, hij wou ex-perimenteeren. ’t Telegram met antwoord kostte