Gevleugelde daden

22    TWEEDE KAPITTEL.

toen ze thuis kwamen waren ze alle drie ver-amerikaanscht, spraken ze met een dikke w en een klank volle ij. De winteravonden in de villa met ’r comfort en afgesnoepte buitenlandsche handigheden vlogen voorbij. Illustraties lezend en biljartend, de effectenkoersen bestudeerend en ontvangend, leefden ze in prettigsten familiekring. Overdag zat-ie minstens n paar uur in z’n knut-selkamer de oude jeugd-genegenheden te belief-hebberen. Geduldig kon-ie uren vermorsen met scheikunde-proefjes van twintig jaar geleden — hoe zoutzuur op zink reageerde — hoe natrium in water rondkoortste — hoe electrische polen water ontleedden — hoe caliumchloraat met zoutzuur of bruinsteen chloor gaf. Dan praatte-die van z’n laboratorium, dee vrouw en dochter hébété staan door machtige proefnemingen met Emserpastilles, asch en spiritus, die saam ontstoken gedrochtelijke slangen deden verrijzen. „Hoe jammer dat Piet niet gestudeerd heeft,” knikte dan mevrouw, die zooveel kunde niet vermoed had in den artist-van-het-zwijn, dien ze getrouwd. Als Piet den auto bestuurde, zelf als chauffeur, voelde ze zich volkomen veilig. Piet kroop onder de machine in de stalling, repareerde zelf. Hij was ’n man die onderzocht, die niks op geloof aanvaardde.