Gevleugelde daden

DE PROEFNEMING GELUKT.    15

De waakhond bij Leuring blafte onrustig. „Binne ze nog op t dak?”—, vroeg ze rillerig. „Hoor maar!” —, zei Kobus.

Naastan, om den hoek, die belette te kijken, klonken de stemmen, duidelijker nu.

„Je doet 't niét meer,” knorde meneer: „zoolang die lamme hond blaft, hou je je stil.”

„Weet je wel,” sprak mevrouw, zoo gezellig-rustig alsof ze op theevisite was: „weet je wel Piet, dat t geen twee jaar meer duren kan of de menschen motten voor d r veiligheid honden op

’t dak vastleggen ”

„Hoor je dat?” — fluisterde Chris: ze binne stapel — je mot de politie waarschouwe . ..

„Stil dan,” snauwde de huisknecht.

„Das pas ’t begin,” lachte meneer in allerlekkerste opgewektheid: „ik neem zeker ’n bloeddog op ons dak of ’k leg klemmen in de goten. Zoo. De hond blaft niet meer. Nou — ik doe nog ’n toertje langs ’t huis. Amélie waar ga je heen, kind?”

„Ik ga öm ’t huis, pa.”

„Stoot je niet an de stang van de schoorsteen, kind!”

„Nee pa.”

Op datzelfde moment gaf Chris ’n gil die ’t maansikkeltje dee trillen.