Kleine verschrikkingen

72    DE    EERSTE    KLEINE    VERSCHRIKKING.

„In ’t heerehuis bij ’t pakkie naast de stoele gezete. * „En nou?”

„Nou?”

„Ja, wat doet-ie nou?”

„Slape”...

„Zet je emmer neer! Waér slaapt-ie?”

„In 't heerehuis bij ’t pakkie. Daar is-die in slaap gevalle”.

„Op de grond?”

„Ja, op de grond.”

„Heb je ’m niet wakker gemaakt?”

„Nee, de waschvrouw zee dat we ’m moste late slape.” „En je moeder?”

„Moeder is gèk — die snijdt nog nie-eens 'n boterham.”

„Heb je dan nog niet gegeten?”

„Nee,” zei-ie stomp.

Toen kreeg-ie brood.