Kleine verschrikkingen

VIJFDE EPISODE.

’n Buurvrouw zou ’n oogje op de kindren houen, ’n stevig wijf dat voor families droge en natte wasschen waarnam. Die d’r man, vroeger ’n kerel as ’n boom, die voor niks uit den weg ging, lee nou thuis met waterbeenen. Zij, onze taak overnemend voor den nacht, liep huilerig ’t gebeurde en d’r eigen beroerdigheid te beklagen. — „Jessis, jessis-nog-an-toe”, zei ze, telkens ’r beenige hand langs ’r nattig-werkenden neus zwiepend en begaan zucht-snuffelend; „jessis wat ’n verschrikking voor de mensche. Je zou God danke da-je ’t zonder kindere mot stelle. Daar denkt zoo’n worm-van-’n-meissie nie bij na as ’t doet wat ’t nie doen mag. Enne de ouwers zitte voor de lammenadigheid! Ga jij nou maar op je gemak na huis — ik blijf toch tot ’n uur of vier, vijf an me wasch bezig en af en toe