Schetsen, deel 9

MINISTER VAN BUITENLANDS CHE ZAKEN. 27

tijd van één jaar. Gesteld dat ik voor elke vertaling tien gulden kreeg — geen overdreven eisch, Excellentie! — dan zou ik nu vijftienhonderd gulden extra verdiend hebben, wat voor iemand die van z’n pen eet, drinkt (matig), uitgaat, koopt etc. geen kippedrek is. ’k Heb alleen in November achttien gulden zeventig verstookt, tien gulden Haagsch gas verbruikt. ’k Weet niet, Excellentie, of u als minister vrij vuur en licht heeft, of ü acht en twintig gulden zeventig télt, maar ’k weet wel, dat je heel wat papier kunt beschrijven eer je voeten warm en je pen ’r avondlijke papierschaduw heeft.... Ook betalen wij hier in Den Haag den wateraanvoer per kubieken meter en zooals u uit vorige intieme mededeelingen te dezer plaatse vernomen heeft, baden we ’s morgens, m’n vrouw, m’n dochter, ik. Van de maand hadden we alleen acht kubieke meter méér dan de vorige bewoners, die niet verder dan hals en handen gingen, vermoed ik, zonder kwaadpraat. En zoo zou je an ’t detailleeren kunnen blijven over de kosten van ’n huishouding, die zuinig wordt geadministreerd. Vanmorgen hadden we ’n ons hoofdkaas bij ’t tweede ontbijt. Ik zeg dit uitsluitend ten betooge dat we niet met geld smijten. Want ’n ons hoofdkaas voor drie personen — m’n vrouw, de meid, ik — m*n dochter drinkt melk (te jong nog voor de belegselen der boterham) is geen positieve overdaad. Je heb ieder twee en ’n half sneetje, als de spekslager geen bokkesprongen met ’t mes maakt. Welnu, Excellentie, als ik het provenu bezat van de gestolen honderd-vijftig Falklanden — de geautoriseerde laat ik separaat — dan zoude ik, gedacht in hoofdkaas, a elf cent ’t ons, dertien duizend zeshonderd zes en dertigen vier elfden ons méér bezitten, dan ik thans voor mij zie, zouden wij niet op een