Schetsen, deel 9

Mie aarzelde niet. Zoo goed als ze wist dat te vijf uur-twintig de aardappelen moesten worden afgegoten, zoo nauwgezet als ze te acht uur ’s morgens aanklopte en mevrouw door den deurkier ’n kop thee aanreikte, zoo stellig als ze elf uur vijf-en-veertig koffie zette, zoo voorzichtig als ze te tien uur in den nacht de veiligheidsgrendels op de buitendeur schoof, zóó absoluut zeker en onaarzelend van gebaar was haar overreiken van de krant aan meneer.

Ze lei ’r niet op tafel, niet op den schoorsteen, niet voor mevrouw, niet voor juffrouw Jeanne, niet voor juffrouw Marie.

Ze beslofte ’t tapijt, den hoekstoel langs, schoof naar meneer, wachtte op V kommetje thee, ging naar de keuken werom.

En terwijl pa de bladen openvouwde, kreeg de kamer ’r avondgesoezel.

Ma tukte zwakjes, den theekop in de slaapzware handen. Ze tukte wakker met nekje dat boog, met wimpers die kwijnden, met adem die snoof, met handen die zakten en rezen.

Als ze geen kop thee had gehouden, zou ze in slaap zijn verzwommen.