27
Emma. Ik vind ’t vreeselijk, vreeselijk. En voor Fri ’t ergst.
Larsen Waarom voor Erida ’t ergst?____
Emma. Jij heb je bezigheden — jij ben den heelen dag in de weer. ’t Is voor jou natuurlijk éven erg — maar — maar — je heb afleiding — je kan je afleiding zóéken....
Larsen Zóéken!.....
Emma.... En ’n moeder houdt — dat weetje zelf — ’n moeder houdt altijd iets mèer van ’n kind als ’n vader.
Larsen. Als je drié jaar gewacht heb — samen gewacht — en ’t geluk — ’t gèluk — eindelijk komt, is ’r geen verschil tusschen ’n moeder, ’n vader ....
Emma. Jawel. Zeker. Je moet me ook niet bij ’t wóórd nemen, ’k Begrijp wel dat — dat jij — Néé, ’t is tóch voor ’n moeder ’t schrikkelijkst. Negen maanden te hopen, te hopen. O, Larsen, als je ’r straks had gehoord, straks toen ’k pas kwam. Ze zei zulke smartelijke, zulke afschuwelijke dingen, ’k Werd ’r koud bij. ’t Snee me door ’t hoofd, ’k Had moeite om ’t niet uit te snikken____
Larsen. Was ze ’r zoo onder —
Emma. Ze zei — ze zei — ’k kan ’t haast niet nazeggen — o, o, wat moet dat voor ’n moe