Schetsen, deel 12

REMBRAND T-Bf/DRAGE.    53

Een jaar later of vroeger geboren beduidt niets in de wereldorde — het matig of bovenmatig gebruik van den Aardappel, als reagens van emotie, veel.

Alles aan, in, om, rond Rembrandt, is doorploegd, betast, her-rekend, psychologisch ontleed, ontrafeld.

Ik zou van den Aardappel willen weten.

Was er geen aardappelmesje ten dage van den publieken verkoop?

Niets, niemendal aangaande de Solanum tuberosum ?

Meerderen met mij hebben in deze Rembrandt-roes gezwegen, waar het voor ieder vaderlander plicht was te getuigen.

Als we straks — nu kan ’t geen jaar meer duren — het ijzer is heet, smeden volgt dra — het huis in de Jodenbreestraat restaureeren — ’t heerlijk inrichten — schoon-oude meubelen — koper — wandversiering — etsen — schilderijen — zullen we, toe aan de keuken van die dagen, waar Saskia haring (die was er, verg. historische aanteekening) in mootjes snee, broodnoodig voor of tegen den Aardappel moeten zijn. ’n Middenweg is ’r niet. ^?n Middenweg kan er in ’n land van aardappelen niet zijn. Ja, ’n middenweg is daarom zoo misdadig, omdat we eenmaal bezig de gewijde woning te herstellen, de vrouwenhand er in aanduidend, tegenover de buitenlanders, die het Rembrandt-huis zullen bezichtigen, en die zeker van aardappelen dato 1565, 1590, 1596, (Drake) vernamen, geen illusiestorende bokken kunnen schieten.

Moge deze kleine studie de aandacht der vor-schers in Nederland en daarbuiten trekken. Moge zij met statistische gegevens verrijkt worden. In de tegenwoordige omstandigheden — het Rembrandt-huis is al gekocht — wachten we prijsvragen van