Schetsen, deel 12

112    EEN STRIJDER.

veroorloofden wij ons de opmerking, dat de gelaats-schoonheid door die overigens vernuftige bellen niet in aesthetischen zin verhoogd werd.

„Dat is een betrekkelijke bijzaak,* wijsgeerde hij over z’n glas bier heen: „de gezondheid van den mensch wordt overal zóo door stof verwoest dat mijn apparaat door ieder die denkt toegepast móét worden."

„En dan," glimlachten wij: „zelfs op stoffige dagen, in stoffige kamers, vooral in stoffige bal-zalen, zijn er verliefde jongelieden, die mekaar’s lippen zoeken, en uw voortreffelijke uitvinding 'n beletsel zullen vinden.”

„Ik ben een groot vijand van kussen — de mond is een moordhol van bacteriën/ sprak hij ernstig.

Daar op dit moment, door ’t vertrek der grokjes-slurpers, mede door 't leegkomen van de whisttafel, de kellner zoo vriendelijk was ’t raam te openen, werd ’t gesprek tot ons leedwezen afgebroken.

Zelden treft men in 'n badplaats behoorlijk-onder-legde lieden, die óók over de gezondheid van hun medemensch mijmeren.

Het eenige, dat ons bij de eerste kennismaking meer direct in den heer Caesar Löwe verbaasde, ’t eenige dat ook anderen inderdaad ongepast deed glimlachen, was zijn eigendunkelijke wijze om bier te drinken. Hij zoog dit op met ’n rietje, gelijk de verkoelende limonade of ’n Amerikaanschen drank.

III.

Den volgenden morgen, zóo uit ’t bed, kwam onze dienstmaagd eenigszins geheimzinnig vertellen, dat ’t dien dag luilak was, en dat een onzer kennissen, zich waarschijnlijk vroolijk makend over ons laat opstaan, aan de voordeur ’n grap had uit