Schetsen, deel 12

io8    EEN STRIJDER....

er in ’t Café van de badplaats, waar we ’s avonds ⁹n glas bier plegen te drinken, kwestie over ’t al of niet openhouden van een der vensters. Wij, pas van de zee zij gekomen, blij dat we ’n plaatsje aan ^yt raam hadden gesnapt, waren zoo vrij geweest ’t venster omhoog te schuiven. Er hing in dat gedeelte van ’t lokaal ’n weemakende damp van etenswaren, drank en sigaren, dien de andere bezoekers, internationalen van allerlei slag, aangenaam schenen te vinden. Twee Fransche dames en ’n Fransche heer, die daar eiken avond champagne frappé schrokten, reeds aan de derde flesch toe waren, knikten ge-échauffeerd dat ’t open venster hun wel beviel. Ook ⁹n Hollandsch clubje had ’r niet op tegen. Maar ’n heusch en aangehouden verzet, ’n nijdig getik van ⁹n mes tegen ’n bord en ’n driftig geroep om den kellner, brak bij 'n midden-tafel met ⁹n ouwen Duitscher en ⁹n jonge vrouw, die voor verfrissching in die warmte heete cognac-grokjes zaten te slurpen, los.

„Schlieszen Sie bitte sofort das Fenster, sofort, sofort!”, nijdigde ’t heertje: „es zieht fürchterlich!”

De kellner, in ⁹t gedrang met z’n fooitjes, bracht ons aarzelend de boodschap, die we natuurlijk al verstaan hadden, over. Doch obstinaat, nauwelijks ’n tochtje bij ’t venster voelend, daarenboven gerug-gesteund door de champagne-drinkers en ⁹t Hollandsch clubje, weigerden we onhoffelijk en beslist. Als ’t grokjes-slurpend echtpaar frissche zomeravond-lucht bezwaarlijk achtte, moest ’t ’n benauwder hoekje in ’n andere zaal zoeken — wij bliefden niet te smoren.

„Sentez vous un courant-d’air?”, informeerden wij wellevend bij de Fransche buren.

„Ah, mais non !*, ontkende de Franschman, z’n door de zee te ontvetten schouders luchtigjes schokkend: „au contraire, cela fait du bien.”

Rood van opwinding, geprikkeld door den tegen