76
De grootvader (onzichtbaar). ’t Is ’n luier om te zoenen!
De vader. Om te zoenen! G-rasboter!
De grootmoeder. Hè, wat ’n juweel van ’n luier!
De moeder. Boter! Room! Goddelijk!
De grootmoeder. Zoo. Zoo. ’n Schóóne luier. En nog ’n luier. Yele handen maken licht werk. Ja, ’k zou nog wat poeieren. Poeieren is excellent.
De moeder. En nóu leg ’k je neer — en slapen, hoor! Hoor je, schat? •— Gaan jullie weer an tafel —- zachies — zachies. — En neem jij den boel mee, Leuntje. (Dienstbode af; vader, grootmoeder, grootvader aan tafel. Eene langere stilte. Verschijnt het hoofd der moeder boven het kamerschut).... Dolf, draai de lamp neer! (De vader draait de lamp af. Set hoofd der moeder verdwijnt. Eene stilte. Het hoofd der moeder verschijnt weer). .. En de kranten, Dolf! Ja, zoo is ’t lekker donker. (sluipt uit het kamerschut, sluit het.) Ze slaapt! (legt den vinger op den mond.) Zachies praten! Zachies! (gaat voor haar bord zitten.)
De grootvader. Zoo’n kind is ’n genot, jaja, ’n genot.
De moeder (blij in de lamp starend). En zoo weinig moeite als ’t schaapie geeft.