Het Kamerschut (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

55

De grootmoeder. Heb je nou nog ’n sigaar in je hand!

De vader. Pracht-kind, hè? Wacht — zoo zien we niks — (komt van den stoel, schuift de kranten weg, draait 't licht op, klimt weer op den stoel). Drié ons angekommen van de week, ja, ja!

De grootvader. Drie ons, ongelooflijk!

De grootmoeder. Drie ons! Drie ons! Dat had ’k niet gedacht.

De vader (z’n notitieboekje nemend). Niet gedacht F ’t Zit ook niet op ’r gezicht. U mot ’r beenen zien — kolossaal! — En ’n dijjen, kolossaal ! — Heb ’k nog nóóit zoo bij ’n kind gezien. Waar staat ’t F Jawel. Drie ons. ’t Is enorm ! Enorm ! Negentiende week, gewicht mèt de kleertjes: Negen duizend vijf honderd vijf en veertig gram —■ gewicht van kleertjes en mand: Een duizend zeven honderd een en veertig en ’n half gram — da’s netto zeven duizend acht honderd en drie en ’n half gram. — En déze week, de twintigste week, was ze netto: Acht duizend één honderd zeventien en ’n half gram — da’s hoeveel meer P — da’s netto: Drié honderd — driehonderd véértien gram méér — met ’n leege maag en pas vuil gedaan, pas vuil gedaan. Mooier kun je ’t niet hebben! Ze weegt nou zooveel als ’n kind van négen maanden.