44
De. moeder. Je zei... .
De vader. Sust! Je maakt ’r wakker.
De moeder. Nee, jij maakt ’r wakker.
De vader. Sust dan! Waarachtig, ze doet ’r lekkere oogies open! Da! Da! Dag sehatje . . .
De moeder. Laat ’r slapen, Dolf.. .
De vader. Kidekidekidekideki!. ..
De moeder. Schei nou uit met je kidekidekideki! Dolf je maakt ’t kind zenuwachtig en dan blijft ze den heelen avond lastig — Daaaaag! — Daaaa! — Dada!... Annekedijne! Annekedijne!
De vader. Ze slaapt — ’t geeft je niks.
De moeder. Zou je toch ’r voorhoofdje niet is voelen ?
De vader. Als je dan wil (komt van den stoel, gaat in het kamerschut).
De moeder. Voorzichtig, hoor!
De vader (onzichtbaar). Nee hoor. Best.
De moeder. Toe! Toe! Zoen ’r nou niet!
De vader (onzichtbaar). Kidekidekideki!
De moeder. Stop de handjes ’r is onder. Ja
zoo. Voel je geen tocht?
De vader (stapt weer op den stoel). Nee. Niks.