Schetsen, deel 11

BESCHEIDEN REQUEST AAN MINISTER KUYPER. 47

spel te laten. Ook de deurknoppen zullen wij glinsterend voorzien. Het moet een lust voor de oogen worden. Komt Garnegie over, dan hoor ik hem in mijn thans nog werkende schrijversfantasie roepen: „Who is the man who keeps my Palace of Peace so extraordinary clean!".... Is er geen vredeszit-ting, dan zullen wij lakens om de fauteuils wikkelen, de tafelkleeden in de plooien vouwen en zuinig met den muntgasmeter omgaan. Het rooken zullen wij gestrengelijk weren, levendig beseffend welk kapitaal er met een brandje gemoeid is. In het algemeen achten wij rooken onnoodig in een land met zooveel goedkoope pruimtabak. Mijne benoeming als P o r-t i é r, Excellentie, heeft; nog meerdere voordeelen. Ik kan scheuren in behang bijplakken. Dat heb ’k nog kort geleden gedaan, toen door te vinnig stoken óns behangsel met een plof barstte. Met een ouwe krant éérst, een pijp lak — geenszins ben ik voorstander van bacterierijpe stijfsel! — daarna met een reepje behangsel heb ’k de naden gedicht. Met het scheuren van behangsel in het nieuwe Vredespaleis, Excellentie, moeten we van af de openingsdag rekenen. In nieuwe gebouwen gebeurt het dikwijls. Is het niet eene geruststelling voor de verschillende natiën, wanneer een handig man ten allen t ij d e aanwezig is ? Dit is evenwel nog slechts een kort résumé mijner bekwaamheden. Gesteld, Excellentie, dat af en toe een schilderij of een portret in een der zalen moet worden opgehangen en bijvoorbeeld de délégué van Siam mij verzoekt een spijker in te slaan, dan maak ik mij sterk hoogstens een dozijn krammen krom te meppen alvorens een kalkvoeg te hebben gevonden en de overtollige, helaas onvermijdbare gaatjes in het behang dicht ik met stukjes papier en lak. Voorts sla ik kromme spijkers recht, zónder ’n bloedblaar op te loopen, versta ik