Schetsen, deel 11

212    VERSTOORDE SABBATH.

met ’t licht op de tafel, de glazen, de borden, ’t versche brood, èn met meelijden voor ’t in rimpels gehouwen gelaat der bedelares, ’n drank-dronken gelaat, vaal-bruin onder de warring der haren, waarin ’n énkel smeltend sneeuwvlokje zilver-sprankelde, stopte-ie ’r ’n kwartje in de nattige hand.

„Dank-ie,” zei ze blij.

„Heb je gegeten?”, vroeg tante Roos.

„Nee,” lacherde de vrouw.

„Daar dan," sprak tante: „dat mag-ie méénemen”. Uit de kast kreeg ze de kouwe kotelet, die voor de meid bestemd was geweest. En ’n paar pillen van boterhammen.

„God zal je zegenen,” stotterde de vrouw gebluft. Geen tien tellen later sloeg de huisdeur dicht, deed tante Roosje de soep in de trien...

Met dat al, was ’t ’n verstoorde Sabbath-avond — ’n heel erg verstoorde — werd ’r vrij wat afgekibbeld bij de keeks en de koffie over de meid — over ’t licht — èn over ’t kwartje dat niet mocht...

April, 1906.