Schetsen, deel 11

„ GO UVERNANTE INTERNE” ...    191

„Comprend pas,” vijandigde mevrouw, opstuttend van verontwaardiging.

Toen, op haar beurt bloedrood van ingehouden drift, zoo snel pratend, dat ’t als in één zin van ’r lippen kwam, snibbigde de demoiselle:

„ Faut-il dire ça trois fois ? Une table est réservée, pour les enfants et une pour nous. Seulement le propriétaire veut savoir à quelle heure nous allons commencer et s’il doit servir en même temps!” „C’est bon. Allez,” repliceerde mevrouw uit de hoogte.

Uit ’r humeur ging 't meisje. Blijkbaar met opzet, antwoordde ze den heelen tijd voor ’t eten, aan ieder die ’r in geradbraakt Fransch wat vroeg, in ongewoon Hollandsch.

De heer Kuit was 'r beduusd van.

„As ’k,” redeneerde hij bij ’t dessert, toen de wijn de tongen zóó los had gemaakt, dat ze niet meer in fransche montuur waren te houden: „as ’k voor me kinderen d’r opvoeding, waaran ’k duizenden bestee, ’n fransche gouvernante neem, dan mot die in frànsch weten te àntwôôrden! Sakkrenom!” „Sjest ’n hollandaise,” zei de bediamanteerde dame. „Elle peut aller. Woilà tout,” stroefde mevrouw : „Als ’k op Fransch huur, mot ’t Fransch wezen.” „Da’s margarine in plaats van natuurboter,” begon meneer te betoogen — dan verward-struikelend over ’t hatelijk parabool, dat den aanwezigen intimi het beeld van zindelijk-gerijde vaatjes en kleurige Edammers, door de fluiden der pousse, deed her-schouwen, mede gehitst door een schichtige vonk in de oogen van haar, bij wie eens de étincelle voor hèm was ontwaakt, wrevelde-ie snel: .... „’t is ongehoord! ’t Is bedrog ! As je wèl is ’n énkele keer, ’n hoógst-enkele keer met je vrouw Hollandsch praat, om niet door