Schetsen, deel 1

Tot elf uur ’s avonds had-ie in het ruim van het kolenschip gewerkt.

Zwart van vuil was-die met z’n kameraden ’n kroeg binnengeloopen.

Ze hadden er geborreld tot middernacht.

Ze hadden er gelachen, gedold, geschreeuwd, vol drankvroolijkheid.

Thuis was-die naast z’n vrouw, die al lang lag te ronken, in bed gekropen.

Donker was ’t in de kamer.

Alleen ’n streepje licht op den gevel van ’t huis aan de overzij.

„As ze me te pakke kreige... sakkerjuu! sak-kerjuu! ...”

Angstig kroop-ie weg, achter ’n reuzenzuil, net in de schaduw.

En verbaasd, verbluft keek-ie toe, telkens er weer over suffend hoe-die ’r kwam in den Harem.

Hij was er.

Sakkerjuu! ... Hoe kwam-ie zóo uit ’t ruim met z’n vuile smerige bakkes, midden in zoo’n paleis.. .

Hoe kwam-ie nou .. .