Schetsen, deel 1

DE MOF.    29

inkt gesmeerd ... Maar nou zou-ie doen, alsof-ie niks merkte, alsof-ie d’r stomme, rooie gezichten niet zag, nou zou-ie z’n hand met z’n zakdoek afdrogen... Zoo, bleeke Willemsen met je rooie haar en je vieze zomersproeten, daar zal je geen plezier van hebben... lompe vlegel... Wat was dat nou weer.. . Goeie God, wat ’n ellendelingen! . . .

„Davids ... wat is dat?” . . .

„Dat dee ik niet, mijnheer !”

„Wie dee ’t dan?”

„Dat weet ik niet!”

„Jan, jij hebt de erwten laten vallen?”

„Nee, mijnheer!”

„Wie dan?”

„Dat weet ik niet.”

„Weet je ’t geen van tweeën?”

„Nee mijnheer!”

„Nee-ee-ee!”

„Laat ’t niet meer gebeuren.”

Nou zou-ie voorzichtig loopen ... de grond lag vol erwten ... als je d’r op trapte lachten ze weer. . . Wat was ’t weer snikheet.. . De kachel stond gloeiend... Jawel de pook stak er weer uit... Nou zou-ie d’r niet weer ankomen zooals laatst.. . toen-ie dacht dat ze koud was.. . toen-ie zich zoo leelijk gebrand had... Wat gloeide z’n rug van de warmte!. . . Maar als je je omdraaide smeten ze met proppen of deeën weer gekke dingen .. . die kwajongens...

„Hebben jullie allemaal je Chrestomathie...?” „Ja, mijnheer!”

Jaja!”

. .. „Wij gaan verder met het Nibelungenlied... Also, der mittelhochdeutsche Vers besteht aus einer ge wissen Anzahl Hebungen ... Du, Willemsen, was verstehst du unter Hebung?” ....