Schetsen, deel 6

DE UITKOMST.    113

Steunend draaide de zieke zich af, de oogen gesloten.

As ze nou maar indutte. Stil blijve zitte. Strakkies ging ze ’r vandoor met de blous. Die was van haar — daar mocht ze mee doen wat ze wou. Maar deeze niet verstandiger met... Ze kon bést ’n kies misse. Nou maar nèe hoor! ’n Gezónde kies late trekke — en de pijn. Juffrouw Jansen had ’t uitgegild. Sjongen sjongen, met ’n gulden dee je ^?n bóél. Wat ’n mal predukt van ^?n dokter die cente toegaf.. . Juffrouw Jansen V kaak had-ie uit ’t gelid getrokke... Néé hoor. . . ’t Kon altijd nog ... Op de blous kreeg ze licht een paar kwartjes . ..

Toch haakte ze even den kleinen spiegel van het behang, bekeek ⁹r gebit. Het bleekgeel kamertjesgezicht met roode oogranden kaatste blauw-bleek in ’t glas.

Ze schrikte ’r van dat ze vandaag zoo léélijk was, net of ’r neus harder puntte, d’r zomersproeten sterker gegroeid waren.

’t Eenig-fatsoenlijke van ’r gezicht waren ’r tanden, groot en geel. De achterste had-ie gezegd was ziek. Dat loog-die vierkant. D’r was niks te zien. Hij dee geen pijn. Verbeei-je ’n gulden toe betalen om ’n zieke kies te trekken, ’t Bestond niet. Wat ’n leugenaar! Die most lééren om tandendokter te worden en ómdat-ie lééren most, wou-die an al de menschen van ’t huis, an de menschen van een, twee en drie hoog tanden en kiezen trekken. Juffrouw Jansen had-ie vijftig centen gegeven om te trekken — Betje van twee-hoog had drie kwartjes an ’m verdiend. Nee — ze dee ’t niet. As-die ’t leeren wou, most-ie ’t maar bij andren probeeren. D’r waren menschen genoeg die god dankten as ze ’n zieke kies kwijt waren en V ’n hóóp centen voor betaalden. Néé — moeder slièp nou — de blous most ’r an.

Schetsen Falkland. VI.    8