Schetsen, deel 4

8    SMART.

te rieken. De boerenkool brandt aan. Juffrouw Smit staat op, roert in den pot, draait het petroleumstel af. Dan gaat ze weer zitten ⁹) en vervolgt)... O, o, waar de dokter nu blijft!... O! O ! O! ¹⁰)... [Een langdurige stilte. Het orgel speelt het pel-grimskoor uit Tannhauser. Er wordt geklopt, driemaal achtereen ⁿ). Juffrouw Smit’s adem stokt ¹²) en met hortende stem roept zij:)... Binnen! Binnen sievoeplee!

De dokter {een bejaard heer): Zoo zoo, vrouwtje en hoe maakt ’t de kleine?.. . Brandt je kool niet aan ? ... Nou, nou, de kleine maakt ’t bést hoor!... (Het gelaat der moeder verheldert) ¹³) ’k Behoef niet meer terug te komen... Dag vrouwtje. [De deur slaat toe. Hartstochtelijk omhelst juffrouw Smit het kind ^l4) en begint te schreien ¹⁵). Het doek zakt)

EINDE.

*) De actrice die deze rol speelt, gelieve dit krampachtige met soberheid weer te geven en niet te veel nadruk op de krampen te leggen. Falkland geeft in overweging eenigszins met den zakdoek tegen den neus te frommelen, bij wijze van betten en met màte te snikken. Een enkele maal de oogen afdrogen is eveneens aanbevelenswaardig. De goede smaak zal hierbij wel leidsman zijn. De krampen dienen zich te openbaren door een lichte hikking van boezem en rug. Daardoor krijgt het publiek den onmiddellijken indruk dat Staasje ziek is, welk effect Falkland wilde bereiken.

2) Hier vermeent de auteur met weinig middelen een lief en touchant effect te verkrijgen. De artistieke leider van het gezelschap moet in *t oog houden dat het kind niét schreeuwen mag, noch onsmakelijkheden verrichten. Staasje is een kind van 6 maanden, zoodat het ontraden moet worden een jong lid van het gezelschap in lange kleeren te steken. Immers er mag noch gesproken worden, noch eenige daad verricht die van méérdere bewustheid getuigen zou. Hoofdzaak is een niet schreeuwend kind in g e n o e g e 1 ij k e stemming, liefst een dat honger heeft opdat het vânzélf de armpjes uitstrekke.