Oorlog en Joden

de aanwezigheid van een groep, die anders is, zonder een duidelijk bewustzijn waarin dit anderszijn bestaat, zal zich handhaven en naarmate men er minder aan wil toegeven, grootere conflicten veroorzaken.

In uooge mate geldt deze psychologische fundee-ring voor de Joodsche groep, die nu al meer dan 2000 jaar in een nationaal abnormale situatie verkeert. Een volk zonder eigen land, levend te midden van andere volken, toch door banden van afkomst, traditie, cultureele eenheid, ja, tal van andere typisch nationale factoren een volk gebleven, moet van deze abnormale situatie wel den terugslag ondervinden.

In de middeleeuwen heeft ook de buitenwereld het nationale karakter van de Joodsche groep erkend; deze groep, afgescheiden van het sociale leven der overige wereld, vormde dus een nationale minderheid met haar eigen structuur en wezen. De buitenwereld bestreed haar als zoodanig. Zij koos daarvoor het godsdienstverschil (het Jodendom-Christendom), omdat het verschil in godsdienst het wezenlijke kenmerk was van deze groep.

Aan deze nationale positie werd door de idealen en uitvoering der Fransche revolutie een einde gemaakt.

De Fransche revolutie met haar idealen gelijkheid, vrijheid en broederschap, bracht voor de Joden het tijdperk der emancipatie en deed na de val van de Bastille ook de ghettomuren vallen. De prijs voor deze emancipatie echter was zoo

27