Dames in de sneeuw

Ik zie ze nog dansen, de jakkenmeiden en koffie-paksters bij een draaiorgel.

Het is niet waar dat de herinnering en het verleden alles mooier en beter doen lijken.

Ik vind de mooie molen geen aardig lied en geef mij maar Amsterdam-nou Amsterdam is mooi gebleven, maar dat lied is stompzinnig. Het is alles lang voorbij-en ik ondervind het nog of het gisteren gebeurde. Het was Leven-tegenwoordig komt alles uit blik en de mensen zijn uit een soort plastic gemaakt-helder, praktisch en vervelend.

De kogelflesjes, de toverballen en de aapj eskoetsiers zijn verdwenen. De hemel, de wolken, de storm, de regenvlagen, de sneeuw zijn nog als vroeger. En ook de katten. Die ruiken naar bitter bont en viooltjes. Dat kan men van de meeste mensen niet zeggen. Alles gaat voorbij. Maar er zullen katten zijn en ik krijg mijn schilderij terug met de goede lijst erom. Dames in de sneeuw-de meisjes van pleizier die erop uitgaan. Door wind en weer.