Onmaatschappelijke voorkeur

^Js Zondags dubbel betaalt... ik zal jullie zo missen, Lord Jim en Mal te Laurids Brigge en jou, Frau Henriette Ja-coby, die ook een poging deed in de vrijheid te ontkomen. En ’s avonds bij ontzettende tekenclubjes onmogelijke standen aannemen, waar het bedompt ruikt en stoffige jongelingen familiaar worden, alles voor 75 Pfennig per uur... kleine Copperfield, het was juist zo rustig met jou samen ’s avonds voor ik naar bed ging.

Maar op een dag dat de wereld glanst en de straatstenen opgepoetst lijken, gaat men met 30 Mark oververdiend geld er op uit, om een mantelpak te kopen onder deskundige leiding van Herr und Frau Posanzky. De gouden regen en de seringen zijn tot bloeien gekomen, terwijl ik met glazen druiven in het haar als Bacchante bij Professor Volkhardt de Zondagen doorbracht. En de zoete lokkende geur van de muurbloemen uit de voortuintjes heb ik nog net even kunnen inademen, wanneer ik ’s avonds laat van het duffe tekenclubje terugkwam - het bagno der schone kunsten... De vrijheid is stralend en kleurig als gouden regen en seringen, de vrijheid ruikt naar muurbloemen, geurig en lokkend zoet. Er bestaan mantelpakken in de prijs van 6 tot 60 Mark, tenminste in het Lager, dat op de een of andere manier geparenteerd was aan de Posanzkys. Neef Lippmann heette de verbindingsbrug tussen hen en het Lager [Nur an Private]; wanneer men de Posanzkys geloven kon, was Neef Lippmann door invloedrijke, doch raadselachtige verbindingen met Engeland in staat mij een mantelpak te leveren voor 30 Mark, dat ’geregeld’ de maximum-prijs van 60 Mark moest opbrengen - alleen uit sympathie voor de Posanzkys. Het was een overgang van de hemel naar de hel; buiten de zon en het hoopvolle dat zelfs een volksstraat in het voorjaarslicht hebben kan, met groenten-inkopende vrouwen en manden met bloemen die ook gekocht worden, omdat de dag nog jong is en aanmoedigende mogelijkheden belooft; in het Lager für hochelegante Damenkonfektion was geen zon en blijk-