De kinderen van de Gazzan

Haar werkelijke naam Sara gebruikte zij niet meer sinds zij na de oorlog tot het rooms-katholicisme overging. Wat zij in de katholieke kerk zocht en ook vond was een herinnering aan mystiek en ritueel uit haar jeugd. Tijdens de oorlogsjaren leefde zij lange tijd ondergedoken bij gereformeerde mensen, de hulp die zij uit deze richting kreeg is zij nooit vergeten. Dat bleek bij haar dood en het levert tevens een bewijs voor haar gevoel voor humor toen zij besloot dat bij haar begrafenis de godsdiensten die haar wat ‘gedaan’ hadden aan bod zouden moeten komen. Haar begrafenis werd geregeld door een gereformeerde ondernemer met een katholieke uitvaartdienst terwijl de aanwezigen na de teraardebestelling galletjes kregen aangeboden.

Jacob Israël de Haan en Carry van Bruggen zullen niet meer vergeten worden. Hun werk zal steeds opnieuw lezers vinden. De naam van Mies de Haan zal niet vaak genoemd worden, maar de lezers van haar herinneringen zullen ook haar in sympathie blijven gedenken.

Wim J. Simons

7