Van ouds 'De morgenster'

Jochem. Wij zijn tot afschuwelijke vijgen gemaakt — uw breuke is doodelijk, uw plage smartelijk, voor ons gezwel is geen heelpleister____

Lambertus. (brullend) Hoe straler-ie is, hoe vuiler-ie je met teksten uitvloekt — (In de huiskamer schelt Bruigom)

Job. (in de tusschendeur pratend) .... Bel je?

Bruigom. Doe de deur achter je dicht.

Job. Dat ken ’k niet. 't Is hier vol.

Bruigom. Al de stank trekt hier binnen.

Lambertus. 't Nog altijd in de beenen, patroon?

Bruigom. Doe de deur dicht, ’k Zit te kijk voor al die slampampers.

Job. Daar dan. Nou kennen ze gappen zooveel as ze willen!

Bruigom. Ik mot in de slaapkamer wezen.

Job. (hem voortduwend in z’n rolstoel) As ’t mijn dan maar niet angerekend wordt, as ’k minder afreken. Muizen bij spek, daar komt niet van bij. (af.)

Lambertus. Daar is de la. En daar steekt de sleutel. Daar schuilen de centen, die geen daglicht verdragen — en hiér sta ik, afschuwelijke vijg, met mijn ziel in verzoeking. Ik zeg tegen mijn opstandige hand: ga leggen. En toch beweegt zij zich En toch beweegt zij zich----

Jochem. Die u berooven, zullen ter berooving zijn, die u plunderen zal ik ter plundering overgeven----

Lambertus. Jammer, (rekt z’n arm) Geen sleutel te bekennen. Enkel 'n gleuf, waarvoor mijn vingertoppen te zwaar geschapen zijn. Pardon, (hij wijkt voor den Pastoor, die door de tapperij komend, tegen de tusschenschot-deur klopt, en de kamer binnengaat) Hoog bezoek! D’r zal iemand bediend motten worden, terwijl de bediening hier alles te wenschen overlaat....

9