Van ouds 'De morgenster'

is ’t net of de lucht van ’n Stokerij om me heen is* Herinner je je die koopman in garen en band, met z’n witte haren, z’n witte baard, z’n paarse, zwart-paarse gezicht met de rooie striemen hoe-ie bleef zitten met ’t leeggedronken glas in z’n hand — hoe vader ’m wakker wou schudden — en ’t met al de dreigementen van de wereld niet lukte, omdat-ie gestikt was — ik zie de brancard nog — en dat schuim uit de grijnzende mond.... Herinner je je die vrouw, die midden in den winter in ’n zenuwtoeval voor onze deur in mekaar zakte, omdat ’r man z’n weekgeld.... En de lange nachtportier, die z’n beugel-flesch bij ons — bij ons kwam vullen, en die ze ’s morgens vroeg uit de gracht op haalden.... ? Herinner je je die manke smid, an wie je nooit kon zien of-ie rechtop liep (lacht hardop) — ’r gebeurden toch ook wel lollige dingen, wat ? —* die hier voor ’t eerst de ratten zag loopen, en met vier man weggesleept most worden ? Herinner je je....

Moeke, ’k Herinner me alleen hoe ’k hier gesloofd en geploeterd heb, om me kinderen fatsoenlijk groot tebrengen....

Simon. (nerveus) ’t Was niet fatsoenlijk, moeder.

Moeke. Heb ik niet alles voor jullie gedaan?

Simon. Voor ons ja. Niet voor anderen.

Moeke. Wat gaan mij de anderen an? Vecht niet ieder voor z’n eigen nest ? Dwingen wij iemand om hier te kommen? As ik niet verkoop, doen anderen ’t dan niet? Je ben gek. Je ben niet bij je verstand, om je moeder....

Simon. Zie je? ’t Eindigt altijd op die manier. Nou klaag ik 'ns hulpeloos tegen je uit, omdat je ’t zelf vraagt, en nou snij je ’t tafellaken tusschen ons door....

Moeke. Jij klaagt niet. Jij spreekt onzin. As ’k ’n Café had met makkelijke stoelen....

Simon. Laten we ’r over ophouen....

Moeke, ’k Dacht dat je redelijke dingen zou zeggen, dat je wijzer geworden was. Maar ’k hoor niks as onwijze praat uit traktaatjes, (stilte) Heb je pijn?

52