Van ouds 'De morgenster'

Pastoor. Dan zal-ie wel blij geweest zijn, dat-ie je zag.... Moeke. Dat was-ie.

Pastoor. En hoe is 't nu met 'm?

Moeke. Best.

Pastoor. Je zegt dat zoo vreemd.

Moeke. Omdat 'k *t zoo angstig vind, dat je kind, Goddank weer zoover beter, dat-ie de straat op mag, op die straat angewezen blijft. Dat vind 'k om je oogen uit te huilen. Ik heb zoo goed as niks meer.

Pastoor. Hoor je dat, Bruigom? Past 't jou halstarrig, stijfhoofdig te zijn ?.... Kom nou, ouwe kerel....

Bruigom. Nee, nee, pastoor, op die manier mot jeniet met me omgaan. Dat verdraag ik niet. Dat verdraag 'k onder geen omstandigheden, omdat, omdat — nee, nou zal ik   omdat ik niet de dwarskop ben (reikt den Pastoor beverig ’n brief) Van hem. Van hem. Z'n afscheid 'n half jaar gelejen. (Pastoor leest) Lees maar 't slot. De vierde bladzij. Ik ken 't vanbuiten, woord voor woord. De zevende regel van onder.... „Eer breek ik me twee gezonde beenen, eer verlies ik 't licht uit me oogen, vader en moeder

Moeke. Ja, dat stond 'r in: vader en moeder----

Bruigom.... Eer ik ooit weer 'n voetstap bij je verslijt of ooit weer 'n glas water .... as je dat tenminste tapt....

Pastoor, (meelezend).... Als je dat tenminste tapt.

Bruigom.....Bij    je drink.

Pastoor.....Dat    wist 'k niet.

Bruigom. Ik    wist    't — en 't gepieker    daar    over het me

misschien an    *t    end    zoo rebelsch    gemaakt    da’k    ’r    me aan

val van beroerte van gekregen heb „Eer ik ooit weer

’n voetstap bij je verslijt of 'n glas water—”

Pastoor. Ja, ja. Begrijp 't niet heelemaal. Mag 'k de eerste bladzijden lezen ? Was de kwestie zoo erg ? Jongere

23