Van ouds 'De morgenster'

werkt op me kapotte zenuwen.... 'k Heb me vannacht verbeeld, dat 'r voor m’n bed ook zoo'n zwarte schaduw heen en weer liep.... Toen is me vrouw opgestaan, om te kijken....

Pastoor. Most je die daarvoor wekken? Schaam je —

Bruigom. Ik heb me niet te schamen. Ze lee wakker. Ze leit altijd wakker.

Pastoor. Altijd wakker?

Bruigom. Met d’r gedachten bij de kinderen.

Pastoor. De dooie?____

Bruigom. De levende. Voor mijn is dat 't zelfde. Ik heb geen kinderen meer----

Pastoor. We zullen heusch woorden met mekaar krijgen, Bruigom. Dat is geen toon.

Bruigom. Mag wezen. Mag wezen. Toen 'k op die kaaimuur liep, vijf en twintig jaar gelejen, en 'r over piekerde over welke kop van 'n ducdalf of over welke ring 'k zou struikelen — toen kon 'k niet denken, dat ik 'n klein jaar later de genade zou beleven van weer zoo’n mollig jongens-lichaampje in m'n armen. We noemden ’m Simon. Simon kreeg van onzen Zaligmaker den toenaam Petrus. Hij is nou ’n heele kerel, gezond, stevig, wat je maar wenschen kan — en z'n zuster.... (lacht schril en pijnlijk). Daar — daar — ken ’k ’t zoo benauwd van krijgen, van dat lachen, as 'k gebukt zit.... Dan klopt 't bloed in me hersens, of ’k, of ’k....

Pastoor. Glas water?

Bruigom. Zakt al. Jammer, me pijp leit in stukken.

VIERDE TOONEEL.

De vorig en, Moeke.

Moeke, (door Tapperij-deur) Job (hij leest z'n krant,

kijkt niet op. Zij gaat over ’m zitten aan de kleine tafel onder ’t raampje, kijkt ’m vernietigend aan).

14