Beschuit met muisjes

73

nog een keer durft te beweren — die leugens, die listige, perverse onwaarheden! — dien ’k 'n plainte tegen ’r in, dien ’k subiet 'n plainte in! 'n Kind! ’n Kind! We laten daar zoo maar een-twee-drie ’n kind uit de lucht vallen!

Mevrouw: Ze zei...

P r o s p e r: Eaakt me niet wat ze zei!

Baptiste: Ze kan wel zoo’n boel zeggen, maar daar blieven wij geen dupe van te worden, tante!

Aristide: Gelijk! Groot gelijk! Dat ’s keurig! Dat ’s voortreffelijk! Straks kan ze wel komen vertellen, dat ze ’n tweeling verwacht!

P r o s p e r: Nee, begin nou weer niet met nonsens! Nee, geen nonsens, oom! Tweeling, drieling, vierling, dat’s een pot nat! ’n Kind! Zwanger! Zoo maar ineens zwanger! Zwanger! Zwanger! Van wie? Van wie!

Mevrouw: Maar è,ls ze, als ze nou heusch...

Pr o sper: Wat heusch? Wie heusch! Wat sta je tegen beter weten in te wauwelen! Ze is toch pas ’n week getrouwd! Sinds wanneer is ’t gebruikelijk, dat zoo’n schepsel na ’n slappe week, na ’n week... (tot Charlotte, die 'n bezending kaartjes aan 'm geeft) Dank je, dank je! (smijt ze tegen den grond) Vooruit, vooruit, vooruit! (Meid glimlacherig af)... De infamie, de meer dan schandalige brutaliteit! (Charles strompelt naar de achterkamer) Dat trouwt, dat faljiete schepsel, dat in de schulden stikt, trouwt ’n senielen, voor z’n familie ’n allergemeenste komedie spelenden onoprechten, iedereen bedottenden ouwen man — dat is, tegen alle recht en billijkheid en fatsoen in, ’n week getrouwd, en dat wil hokus-pokus, hokus-pokus ’n nieuwen Bien-Aimé op de wereld schoppen! Jawel! De zwarte vlieg! Probeert hier ook ongeluk an te brengen.

ZEVENTIENDE TOONEEL.

De vorigen, Hendrika.

Hendrika: (die *t laatste gehoord heeft) Jessus, wat is ’r nou weer an 't handje?