Beschuit met muisjes

57

P o 11 i e : Dank u. (scheurt het cadetje met haar handen in tweeën). Ja, nou ’k de lucht onder me neus krijg, merk ’k da-’k wat lang heb gevast, meneer Bjenijmee...

Prosper: (verbeterend) Prosper, schoonzuster! Pros-per. .. (tot Baptiste, die door den deurkier kijkt). Toe, toe, wat bezielt jullie vandaag? (wenkt, Baptiste trekt zich terug). Smaakt ’t? Doet me plezier? Jammer, dat ’t buiten zoo druilt, (naar de neergelaten, nu geheel zonlooze gordijnen kijkend) Haast nacht, hè? Sneeuw of regen. De barometer liep vanmorgen al achteruit. (nog een licht van de gaskroon ontstekend). Zoo. Nu zie je tenminste wat je eet, en zien we mekander! Nog ’n broodje? Ja natuurlijk! (tot Mevrouw, die een kop koffie op tafel zet, en Charles het broodje wil geven) Nee, nee! Hier. Moet Charles apart bediend worden? (tot Charles) Weet jij niet waar de eetkamer is? En zou je zoo beleefd willen zijn, zoo beleefd en zoo taktvol, me met je tante, met wie ’k wat te bepraten heb, alleen te laten? Vooruit, vooruit, vooruit!

Mevrouw: (tot Charles) Zal ik je boek... ?

Charles: Nee, moeder, (met Mevrouw door linker-deur af).

NEGENDE TOONEEL.

Prosper, Pollie.

Prosper: Ja, die kinderen, hè! Nieuwsgierig, nieuwsgierig! ’n Beste jongen, ’n uitstekende jongen, maar door z’n moeder verwend (slaat de helft van het glas port naar binnen) — en daar was, na den dood van z’n twee oudste broers, twee kerngezonde rakkers, natuurlijk reden voor — maar als vader, niewaar?, moet je ’r, hoe dan ook, de hand an houen! (zij slobbert, na haar kop leeg te hebben gedronken, de op ’t schoteltje gestorte koffie). Eet je je tweede sandwich niet op?

Pollie: Nee, ’k ben rijkelijk zat.

Prosper: Kom, kom, na twee dagen vasten!