Beschuit met muisjes

20

kwijt! Hahaha! (naar z'n vrouw kijkend) O ! Oho ! Oho! Natuurlijk. Hoe is ’t mogelijk, dat 'n vrouw geen twee minuten zwijgen kan!

Mevrouw: Sinds wanneer is moeder ’n vreemde geworden ?

P r o s p e r : (zich kort opwindend) Wel, wat drommel ... (houdt zich in)... Enfin, laten we ’t dan maar biechten, oom Aristide! Maar, maar, schoonmama, je doet ’r ’n eed op, ’n duren eed, dat je voorloopig aan niemand ’n woord babbelt...

Groomoe: Daar hoef ’k geen eed op te doen! Je weet wel, dat ik niet babbel!

Prosper (luidruchtig) Nee! Je vingers in de hoogte! En je belooft plechtig... (telefoonschel. Hij draait z’n schoonmoeder met een ruk om, en luistert) Hallo! Ja, Bien Aimé! Ja, ik zelf! Was juist van plan u op te schellen. Want de heele boel wordt radicaal veranderd. Nee, nee, waarde heer, dat vervalt, ’t Moet van a tot z ’n eerste-klasse begrafenis worden — tip top — eerste-klasse rijtuigen, eerste klasse bediening, eerste klasse livrei...

Aristide: (dicht bij hem) Je heb van die palfreniers achter op iedere koets — zeg ’m dat...

Prosper: Dat snapt-ie zoo wel, zonder dat ’t ’m speciaal verteld wordt! En je ben in de war met ’n bruiloft! Stil nou! (in toestel pratend) Nee, nee, nee, de kosten zijn bijzaak. En cash. Boter bij de visch!... De familie heeft zoo’n respect, zoo’n sympathie, zoo’n gevoel van erkentelijkheid vooral voor den overledene, die ’n door en door braaf man was, die op zoo’n haast noodlottige wijze ...

Aristide: (meeknikkend) En zoo onverwacht.

Prosper: God, oom, sta me niet te soufleeren! ’k Hou toch geen grafrede! (in den toestel pratend) Nee, dat was tegen m’n oom. Ik wou maar zeggen, dat m’n zoo onverwacht overleden broer...

Aristide: Juist!

Prosper: (met gebaar van ongeduld) ... Dat mijn laatste en oudste broer, ’n zoo uitnemend mensch was,